Wat als we het onderwijs niet ontwerpen voor gisteren, maar voor morgen? Dat was de kernvraag tijdens het Future of Education Symposium, georganiseerd bij Codam in samenwerking met Tumo. De dag stond in het teken van innovatie, urgentie en de krachtige stemmen van jongeren die de toekomst zélf vormgeven.
Wat is Codam?
Codam Coding College is een revolutionaire programmeerschool in Amsterdam, opgericht door Corinne Vigreux (mede-oprichter van TomTom). Studenten leren er zonder leraren of boeken, maar juist via peer-to-peer leren, projecten en samenwerking. Het onderwijs is kosteloos, toegankelijk en gericht op zelfontplooiing, digitale vaardigheden en probleemoplossend denken. Codam bewijst: leren kan radicaal anders én effectief.
Wat is Tumo?
Tumo is een internationaal leercentrum voor jongeren tussen de 12 en 18 jaar, met hubs in onder andere Armenië, Frankrijk en Duitsland. Jongeren ontwikkelen er digitale en creatieve vaardigheden zoals animatie, programmeren, gamedesign en film, via een blended learning-aanpak. Tumo gelooft dat jongeren de vrijheid moeten krijgen om zelf hun leerroute te bepalen – iets wat naadloos aansloot bij de gesprekken tijdens het symposium.
Technologie, demografie en urgentie
Pegor Papazian van Tumo trapte het symposium af met een scherpe boodschap: dalende geboortecijfers en de opkomst van AI vragen om een drastische hervorming van ons onderwijssysteem. "We leiden jongeren nog op voor een wereld die niet meer bestaat."
Prof. Sennay Ghebreab sloot aan: "Wij zijn AI – we moeten AI socialiseren." Hij benadrukte dat technologie niet waardevrij is, en dat we als samenleving moeten bepalen hoe AI ons helpt, in plaats van andersom.
Codam-oprichter Corinne Vigreux bracht het krachtig samen: “Zorg dat je aan tafel zit, niet op het menu.” Onderwijs moet niet slechts bijbenen – het moet vooroplopen.
Jongeren nemen het woord
Het kloppende hart van het symposium was zonder twijfel het jongerenpanel. Hun ervaringen, visie en lef brachten het publiek tot volledige aandacht.
Qichell Hasselbaink (21) benadrukte dat jongeren niet alleen over onderwijs moeten meepraten, maar ook actief moeten meebeslissen.
“Het is tijd dat jongeren zélf aan tafel zitten wanneer we hun toekomst vormgeven.”
Qichell is projectondersteuner bij de Peer Academy van het ROC van Amsterdam-Flevoland en zelfstandig ondernemer. Zij zet zich in voor een samenleving waarin jongeren invloed hebben op beleid dat hen raakt van onderwijs tot sociale ongelijkheid.
Wail Kherrazi (16), innovator en AI-changemaker, liet het publiek even stilvallen toen hij vertelde over een ontmoeting met een Nederlandse minister die toegaf nauwelijks iets van AI te weten.
“Hoe kunnen we jongeren voorbereiden op een toekomst met AI, als volwassenen zélf het gesprek vermijden?”
Wail is jeugdambassadeur, spreker op internationale evenementen, en finalist bij de SDG Awards. Zijn missie: technologie inzetten voor een inclusieve en duurzame wereld.
Noah Mattos Oudejans (20), eerstejaarsstudent bij Codam, bracht zijn persoonlijke verhaal in. Na VWO TTO en een korte tijd op de UvA, vond hij zijn plek bij Codam, een plek waar leren weer betekenis kreeg.
“Codam leert me niet wat ik moet denken, maar hoe ik zelf problemen oplos. Dat is onderwijs dat werkt.”
Wat willen jongeren écht leren?
In interactieve panels gingen jongeren in gesprek over vragen zoals:
Welke tech-skills missen we op school?
Waarom gebruiken we YouTube of ChatGPT vaker buiten school dan erin?
Moet onderwijs meer vrijheid geven om eigen paden te kiezen?
De antwoorden waren glashelder. Jongeren willen leren programmeren, kritisch denken, zichzelf presenteren en werken met AI. Ze willen dat scholen digitale tools niet vrezen, maar omarmen. En vooral: ze willen onderwijs dat hen voorbereidt op de échte wereld.
Oproep aan beleidsmakers: onderwijs is niet neutraal
De afsluitende boodschap van het jongerenpanel was niet alleen inspirerend – het was een duidelijke oproep:
“Laat jongeren mee-ontwerpen aan hun eigen toekomst. Onderwijs is pas rechtvaardig als het inclusief, actueel én doorleefd is.”
Vanuit Codam, Tumo en de stem van jongeren klonk één gezamenlijke wens: laten we onderwijs opnieuw durven bedenken. Niet van bovenaf, maar samen met de mensen die het direct raakt. Want de toekomst van leren begint met luisteren.
